دیپلماسی ایدئولوژیک، تعامل یا تقابل با منافع ملی جمهوری اسلامی ایران، با تأکید بر اندیشه مقام معظم رهبری

اخیرا مقام معظم رهبری در جمع اخیر وزیر امور خارجه و سفرای ایران درخارج کشورکلیدواژه «دیپلماسی ایدئولوژیک» مطرح کردند، گرچه دیپلماسی ایدئولوژیک سابقه ای طولانی دارد وکشورها ازاین دیپلماسی استفاده می کنند اما دیپلماسی ایدئولوژیکی که مقام معظم رهبری مطرح کردندتلفیقی از سیاست آمیخته با آموزه‌های وحیانی است که برای نیل به اهداف نظام در همه ابعاد آن طراحی‌شده است. خاستگاه این بیان معظم له که «برخی به‌غلط، سخن از لزوم جدایی دیپلماسی از ایدئولوژی به میان می‌آوردند، در حالی‌که دیپلماسی ایدئولوژیک هیچ اشکالی ندارد و القاء تقابل میان ایدئولوژی و منافع ملی، صحیح و منطقی نیست؛ هدف از تشکیل جمهوری اسلامی حفظ منافع ملی، استقلال، آزادی، عدالت اجتماعی، قدرت و امنیت ملی‌ است و ایدئولوژی به دنبال تأمین و حفظ منافع ملی است و هویت ملت محسوب است»، از نص صریح قرآن کریم استنتاج شده و به آیه نفی سبیل «وَ لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلا» (سوره نساء – آیه 141) مبنی بر نفی هرگونه سلطه کافران بر مسلمانان مستظهر است. درواقع این دیپلماسی براساس یک عقلانیتی هم مطرح شده است. لذا این تحقیق به این سئوال حواب می دهدکه آیا بین دیپلماسی ایدئولوژیک ومنافع ملی تعامل یا تقابل وجودارد؟که نگارنده معتقداست براساس اهداف واصول سیاست خارجی وبراساس چهارنوع عقلانیت ابزاری، اخلاقی، ارتباطی وانتقادی دیپلماسی ایدئولوژی منافع ملی جمهوری اسلامی ایران را تضمین می کندودرجهت ارتقا آن می باشد.